набрдила | и.

Дел од развојот на кој е утврдено брдото.

набрекнатост | ж.

Состојба на тоа што набрекнало.

набрекне | св.

Набобне, напрегне, прошири. Цврсто ги стегна вилиците, жилите на вратот му набрекнаа. Под тешкиот товар му набрекнаа мускулите.

набреца | св.

Изнакаже некому грубости, навреди. Се скараа, и тој го набреца својот другар со најлоши зборови.

набрзана | прил.

Со брзање. Ја поставија набрзана софрата. Набрзина се поздравија и се разделија

набрзо | прил.

набрка | св.

Истера од некаде, избрка. Набркај го кучето од дворот. Ги набркале од селото.

наброва | несв.

наброи | св.

Изброи, определи број на нешто, даде определен број пари. Наброја колку делови има механизмот. Ми наброја со колку алатки се служи во работата. Му наброја педесет илјади денари.

набрончи се | св.

Добие бронки, се нафрли со бронки.