отпусен | прид.
Што се однесува на отпуст. Отпусна листа од болница.
отпуст | м.
Чин со кој се прекинува нечиј престој на определено место, средина и сл.; отпуштање. Доби отпуст од војска.
отпушти | св.
а) Престане да држи, пушти, испушти нешто од рака. Таа за момент го отпушти детето и тоа падна. Домаќинката ја отпушти чинијата и таа се скрши. б) Разлабави, пушти да виси. Коњаникот се оддалечи од коњот и ја отпушти уздата.
отранчи | св.
Убие некого со огнено оружје (пушка, пиштол и сл.).
отрезни | св.
Направи да биде трезен. Студениот воздух полека го отрезнуваше пијаниот.
отрезнувачки | прид.
Што отрезнува, што служи за отрезнување; Отрезнувачки средства.
отркала | св.
Тркала нешто до одредено место. Автомеханичарот ги отркала гумите до авотмобилот за да ги намести. Децата ја отркалаа топката дури до реката.
отров | м.
Материја штетна и смртоносна за живите организми. Змиски отров. Силен, јак отров. Отров за глувци.
отровен | прид.
Што содржи отров, што може да отруе. Отровна материја. Отровни гасови. Отровни печурки. Отровна змија.
отровница | ж.
Змија со смртоносен отров. Смртта е предизвикана од змија отровница.
