одмавне | св.
Со мавтање, со движење на раката или на главата покаже несогласување, одбивање или помирување со нешто. Презриво одмавна со раката и ништо не одговори. Одмавна со главата колку да покаже дека се лути.
одмага | несв.
Не помага, ама и не одмага.
одмагли | св.
(прен. жарг.) Избега, исчезне. Штом виде што направи веднаш одмагли. Не чекаше да го избркаат, самиот одмагли.
одмазда | ж.
Свесна, повратна реакција на некое злосторство заради лично задоволување за извршената неправда, насилство и сл. Лута одмазда. Желба за одмазда. Само одмазда можеше да го смири.
одмазди | св.
Казни злосторник во име на жртвата. Тој го одмазди својот брат. Синот го одмазди татка си. Семејството ја одмазди смртта на својот најмлад член.
одмаздлив | прид.
Што е склон на одмазда, што може да се одмазди. Одмаздлив човек. Тој имаше одмаздлив карактер.
одмаздник | м.
Тој што (се) одмаздува. Тој беше одмаздникот. Селаните го избраа за одмаздник.
одмазднички | прид.
Што се однесува на одмаздник. Одмазднички потег. Одмазднички мисли.
одмаздувач | м.
Тој што (се) одмаздува; Тој беше одмаздувач од народот.
одмаздувачки | прид.
Што се однесува на одмаздувач. Одмаздувачки постапки.
