обезоружен | прид.

Што е лишен од оружје, што е без оружје. Обезоружена војска.

обезоружи | св.

Одземе оружје од некого, лиши некого од оружјето што го имал; разоружи. Тие ги обезоружија заробените непријателски војници.

обезрожува | несв.

Отсранува рогови кај некои домашни животни.

обезумен | прид.

Што е луд, побудален. Обезумен старец.

обезуми | св.

Одземе некому способност за расудување; полуди, збудали некого. Сакаше да го обезуми старецот и да му ги украде парите.

обелее | св.

обележи | св.

Стави белег, знак на нешто, означи, маркира нешто. Вчера ги обележаа пешачките премини на новата улица. Тој ги обележа меѓите на нивата.

обележје | ср.

Белег, знак. Државни обележја. Црковни обележја.

обелен | прид.

За човек – што има бела коса; обели 4. Обелен старец.

обели | св.

а) Направи да биде бело, побело отколку што било претходно. Невестата го обели платното на езерото. Овој детергент ги обели пожолтените чаршафи. б) Стане бел. Планините обелеле од снег.