поклон | м.
Наведнување при поздрав во знак на голема почит или благодарност; наклон Голем поклон направи пред него. Длабок поклон. Тој му стори најучтив поклон.
поклонение | ср.
а) Одавање почит со одење на свети места. Македонска делегација отиде на поклонение во Рим. б) аџилак. Тие отидоа на поклонение во Ерусалим.
поклони | св.
Даде подарок, дар, поклон; дарува. Таа ми поклони цвеќе. Татко ми ми поклони златен прстен.
поклоник | м.
а) Верник што оди на поклонение, што дава почит на свети места. б) аџија.
поклопи | св.
Покрие со поклопка, со капак. Таа го поклопи тенџерето. Ги поклопи садовите со храна.
поклопка | ж.
Предмет што служи за покривање нешто; Метални поклопки. Земјени поклопки.
поклоца | св.
Клоца малку, кратко време.
поклоцне | св.
Клоцне малку или уште малку.
поклука | св.
Клука малку, кратко време.
поклумка | св.
Клумка малку, кратко време.
