покорен 2 | прид.
Послушен, што се покорува, што постапува како што ќе му се каже. Таа му беше покорна. Покорните вработени ги почитуваа сите правила.
покори | св.
Потчини, пороби, завладее со сила на својата власт. Тие ги покориле народите на ова подрачје.
покорител | м.
Тој што покорил или што покорува.
покорне | св.
Искорне, накорне малку нешто или корне кратко време.
покорувач | м.
Тој што покорил, што покорува некого; Воинствен покорувач. Бестрашен покорувач.
покоси | св.
Изврши косење; косиТој ги покоси тукушто потераните млади стебленца.
покосници | и.
Трпки по телото, морници. Пријатни покосници му врвеа по снагата. Непријатни покосници го лазеа по вратот.
покоцка се | св.
Се коцка малку, кратко време.
покошка | св.
Кошка малку, кратко време.
покој | м.
Спокој, спокојство, мир. Во ноќниот покој се слушаа славејчиња. Темната глувотија не му даваше покој.
