прозаик | м.
Тој што пишува проза; прозен писател
прозаистички | прид.
Што припаѓа, што се однесува на прозаик;
прозаичен | прид.
Обичен, секојдневен, едноличен. Прозаичен наслов. Прозаичен човек.
прозаички | прид.
Што припаѓа, што се однесува на прозаик;
прозакрпи | св.
Закрпи малку, набрзина, како било; Таа ги прозакрпи панталоните колку да се носат низ дома. Мајсторот го прозакрпи ѓумчето.
прозамазни | св.
Замазни малку, набрзина, како било; Тој ја прозамазни косата со рацете.
прозбори | св.
прозборува | св.
Почне да зборува (по молчење). Ги отвори очите и тивко прозборува. Се погледнаа в очи, но не прозборуваа.
прозвучи | св.
Се чуе, се разнесе звук;
прозен | прид.
Што е напишан во проза, што се однесува на проза. Прозен текст. Прозни дела.
