распали | св.

Направи да стане оган, да почне нешто да гори; запали, разгори. Таа го распали огнот. Коледарите распалија голем оган. Тој ја распали печката.

распалив | прид.

Што може да распали лесно оган, што се распалува лесно. Сувите гранки ги користеше како распалив материјал.

распаметеност | ж.

Состојба на тој што е распаметен, што изгубил памет; избезуменост.

распамети | св.

Извади од памет, избезуми некого, уплаши некого со своите постапки до поулавување. Таа ги распамети децата со својата строгост. Момчето ги распамети родителите.

распара | св.

Рашие, испара, искине по шевот нешто сошиено. Таа ја распара кошулата. Детето ги распара новите панталони на неколку места.

распарампарчи | св.

Направи парампарче, уништи до ситни делови. Децата ги распарампарчија играчките. Таа ја распарампарчи облеката.

распарталави | св.

распартали | св.

Направи во партали (книга, облека и сл.) со кинење или со долга употреба. Тој ги распартали книгите. Таа ги распартали неговите слики.

распарча | св.

распарчаност | ж.

Раздвоеност, разделеност