раствор | м.
Течност во која рамномерно е растворена некоја материја; супстанција, смеса што се добива со додавање течност или со мешање течност и некоја друга супстанција за да се распрснат еднакво атомите, молекулите и јоните. Воден раствор. Раствор од вар. Заситен раствор. Раствор од сол.
раствора | несв.
раствори 1 | св.
Направи раствор, растопи. Таа го раствори шеќерот во млеко, а солта ја раствори во вода.
раствори 2 | св.
Отвори ширум прозорец, врата и сл.; отвори нешто што е сосема затворено. Утрото таа ширум ги раствори прозорците Таа ја раствори портата.
растворлив | прид.
Што може да се раствори, што се раствора. Растворливи бактериски отрови. Растворливи соли. Растворливи витамини. Растворлива форма.
растворливост | ж.
Својство на тој и на тоа што е растворливо. Тие имаат висок степен на растворливост.
растворувач | м.
Течност што растворува, супстанција што се додава на друга супстанција и овозможува со неа да се добие раствор, материја со која се добива раствор. Поларен растворувач. Молекулите на растворувачот се мешаат со молекулите на другата супстанција. Воден растворувач.
растворувачки | прид.
Што предизвикува растворување. Растворувачки материи. Растворувачки супстанции.
расте | несв.
Станува поголем како резултат на животниот процес на развој. Децата растеа бргу. Во градината растеше бел јоргован.
растеблува се | несв.
Развива стебло. Младите садници се растеблуваа за една година.
