редарство | ср.
Должност, служба на редар.
редачка | ж.
Жена што оплакува умрен на погреб или при погребен обред. На редачките гласот им зарипна.
редба | ж.
Жална песна, тажаленка со која се оплакуваат мртвите, Таа тажна редба реди.
редеж | м.
Редица, низа, ред; ред, редица на дрвја или на камења. Редеж од бисерни заби.
реден | прид.
Што е во некој определен, прифатен ред, што означува ред, редослед. Реден број. Редни броеви.
реденик | м.
Појас, ремен за носење куршуми, фишеци. Тие беа со реденици на градите. Тој ги испука сите фишеци во реденикот.
реденица | ж.
реденик.
редефинира | св. и несв.
Преформулира дадена дефиниција, поинаку дефинира нешто. Тие ги редефинираа основните поими.
редефиниција | ж.
Повторно дефинирање, редефинирање. Редефиниции на поимите.
реди | несв.
Поставува лица или предмети во определен ред, подредува. Тој ги редеше учениците по височина. Тие ги редеа чашите една до друга.
