рецитаторски | прид.
Што се однесува на рецитација и на рецитатор. Рецитаторска секција. Рецитаторски глас.
рецитација | ж.
Говорно, уметничко претставување (рецитирање) на литературни дела, особено поезија. Добро изведена рецитација. Рецитациите на младите поети претставуваа освежување.
рецитира | несв.
Чита или кажува напамет стихови, обично на некоја приредба, јавен настап и сл. Младите поети рецитираа поезија од познати светски поети.
рецка | ж.
Црта, цртичка вертикално или косо напишана, вдлабната или создадена сама од себе. На ѕидот ставаше рецки. Рецките на ѕидот ја означуваа височината на детето. Секоја рецка на ѕидот е сведок на времето. Рамката е украсена со косо поставени рецки.
рецка | несв.
Прави рецки, реже, делка. Тој го рецкаше дрвото со длето.
рецне | св.
Направи рецка. Тој го рецна дрвото на две места.
реч | ж.
Говор, способност за зборување. Важеше за човек со добра реч. Растроена реч.
рече | св.
вели.
речев | прид.
Што се однесува на реч; говорен. Речева култура. Речеви можности кај учениците. Речеви стилистички разновидности.
речел | м.
Вид слатко од мешано овошје (тиква, дуња, грозје и сл.) варено во шира или во гроздов сок, во маџун. Ги послужи со речели.
