реченичен | прид.

Што се однесува на реченица или е дел од неа. Реченичен еквивалент. Реченичен член. Реченична интонација. Реченичен исказ.

реченички | прид.

речено | ср.

Судбина, судено, Од реченото не се бега. Реченото остана да лебди во воздухот.

речина | ж.

Вид ситно решето. Таа со речината го требеше гравот.

речиси | прил.

Скоро, без малку, така да се каже, уште сосема малку. Скулптурата е речиси готова. Споменикот е зачуван речиси во истиот облик. Жетварите речиси не се гледаа. Речиси сите беа со прекари.

речит | прид.

речитатив | м.

речица | ж.

речник | м.

а) Книга, публикација што ги содржи зборовите на еден јазик, обично средени по азбучен ред, со толкувања на истиот јазик или со превод на друг или на неколку јазици (толковен, еднојазичен, преводен, двојазичен, повеќејазичен речник). Толковен речник на македонскиот јазик. Македонско-англиски речник. б) Специјализирана публикација што содржи дел од зборовниот фонд на еден јазик, зборови и изразни средства што се карактеризираат според посебноста на нивната употреба или според намената, целта на публикацијата (терминолошки, дијалектен, фразеолошки, правописен, етимолошки речник и др.). Мал етимолошки речник. Интенцијален речник на македонските глаголи.

речникар | м.

Тој што составува или што издава речници; лексикограф. Познати речникари од XIX век.