руменее (се) | несв.

Станува румен, се покрива со руменина. Од срам девојченцето се руменееше пред гостите. Образите ѝ руменееја пред него. Кога е збунета, таа руменее.

руменикав | прид.

Што има боја блиску до румената. Руменикаво сонце.

руменило | ср.

Румена боја, обично, на лице, на усни и сл. Руменило на усните. Благо руменило ѝ ги обли образите. Лицето му го покри нездраво руменило.

руменина | ж.

руменило_1

руменкав | прид.

руменолик | прид.

Што е румен, што има румено лице. Руменолика девојка.

руна | ж.

Стари писмени знаци на северните германски племиња, најчесто на Скандинавците. Зборот руна е од готско потекло и означува тоа што се крие, што е тајна.

рунда | ж.

(спорт.) Во боксот ‒ определено време за еден дел од борбата. Нашиот боксер победи во втората рунда со нокаут.

рунест | прид.

Што има густо руно, што е обраснат со руно; рунтав. Рунесто стадо. Рунеста волна.

руно | ср.

Влакнест покривач на телото на овцата кој при стрижењето не се распаднува, туку се држи во една целина. Бело руно. Овчо руно.