разграни | св.

Само во 3 л. ‒ пушти, развие гранки во голема мера. По неколку години дрвото во дворот убаво разграни. Разграни гранка маслинка. (нар.поез.).

разграничи | св.

Обележи со граница нешто, постави граница меѓу две територии; раздели. Треба да го разграничиме просторот на кој ќе се градат објектите.

разграничувачки | прид.

Што врши, предизвикува разграничување. Разграничувачки фактор. Разграничувачка линија.

разгранок | м.

разгранчи (се) | св.

разгребе | св.

Со гребење оштети, повреди, изгребе. Капиновите гранки му ја разгребаа кожата.

разгрева (се) | несв.

разгрее | св.

Стопли, загрее нешто. Волнените чорапи му ги разгреаја нозете.

разгрли (се) | св.

Во собата беше запурно, па таа ја разгрли кошулата..

разгрне | св.

Со расфрлање околу наоколу открие нешто што е покриено, собрано на куп. Најде лопата и ја разгрна пепелта. Го разгрнав снегот и се покажа вратничка. Ги разгрна дупките и ги извлече дрвцата.