разграка се | св.

Почне силно, многу да грака. На небото се разграка јато чавки.

разгранет | прид.

а) Што развил, раширил во голема мера гранки и сл. Дрвото беше старо, широко разгрането. б) Раширен, развиен, зголемен. Разгранета дејност. Разгранета фабула.

разграни | св.

Само во 3 л. ‒ пушти, развие гранки во голема мера. По неколку години дрвото во дворот убаво разграни. Разграни гранка маслинка. (нар.поез.).

разграничи | св.

Обележи со граница нешто, постави граница меѓу две територии; раздели. Треба да го разграничиме просторот на кој ќе се градат објектите.

разграничувачки | прид.

Што врши, предизвикува разграничување. Разграничувачки фактор. Разграничувачка линија.

разгранок | м.

разгранчи (се) | св.

разгребе | св.

Со гребење оштети, повреди, изгребе. Капиновите гранки му ја разгребаа кожата.

разгрева (се) | несв.

разгрее | св.

Стопли, загрее нешто. Волнените чорапи му ги разгреаја нозете.