расипикуќа | м.
Лош домаќин што не може да ги доварди домот, семејството, имотот;
расиплив | прид.
Што се расипува лесно, што може да стане неупотреблив. Расиплива стока. Лесно расипливи производи.
расипник | м.
Лице што троши без мерка, што бесцелно и неразумно располага со материјални добра. Мажот беше голем расипник. Тој е голем неранимајко и расипник.
расипнички | прид.
Што е својствен за расипник. Тој има расипнички дух. Расипнички живот.
расипништво | ср.
Трошење без мерка, бесцелно и неразумно располагање со материјални добра. Нема крај на неговото расипништво.
расипокуќник | м.
расист | м.
Приврзаник на расизмот; член на расистичко движење.
раситни | св.
Раздели, раздроби на ситни делови; направи да стане нешто на делови. Тој ја раситни земјата во саксиите.
раска | ж.
Ситен мал дел, парче од нешто. Во воздухот летаа раски. Ситни раски. Една раска од песокта ми влезе во окото.
раскади | св.
Закади на некое место; кади 2. (разг.) Зачади некаде; кади 2. Таа ја раскади собата.
