раскалавен | прид.
Што има својство на кал. Раскалавена земја. Раскалавена нива. Раскалавен двор.
раскалави | св.
Направи да биде нечисто, калливо. Детето ги раскалави панталоните.
раскалашен | прид.
Разгален, распуштен, неодговорен. Раскалашена девојка. Раскалашени деца.
раскали | св.
Направи да стане кал;
раскалуѓер | м.
Тој (калуѓер) што се раскалуѓерил или го раскалуѓерил некој. Има многу малку раскалуѓери.
раскалуѓери | св.
Отстрани некого од калуѓерски ред, одземе некому калуѓерски чин; Тој ги раскалуѓери побунетите калуѓери.
раскапан | прид.
Што е скапан, изгниен. Раскапани мрши. Раскапани штици. Раскапан мебел. Раскапано возило.
раскапаник | м.
Што е снемоштен, изнемоштен.
раскапе | св.
Раздроби, разбие, стори да биде на делови, раскрши, претепа. Тој ги раскапа штиците. Тие му ја раскапале главата. Го раскапале од ќотек.
раскапе се | св.
Почне да капе отсекаде, засилено од сите страни; Покривот се раскапа. Стреите се раскапале. Солзите ѝ се раскапаа по образите.
