самак | м.

самар | м.

Направа од дрвени и исполнети меки делови, приспособена на грбот на товарно животно (магаре, коњ и др.) Стар, искинат самар. Тој го обеси ткаеното торбиче на самарот. Девојчето седна на самарот.

самарен | прид.

Што се однесува на самар. Самарна игла. Самарна штица.

самари | св. и несв.

Стави, става самар на животно (коњ, магаре); насамари Дрварите ги самареа добиците и се подготвуваа за тргнување.

самарјанин | м.

Самарјанин, Самарјани м. а) Жител на областа Самарија во стара Палестина. б) Епитет на Исус Христос.

самарјански | прид.

Што се однесува на самарјанин.

самарјанство | ср.

Однесување својствено на самарјанин, милосрдие; милосрдна дејност; човекољубие.

самарџилница | ж.

Дуќан, работилница каде што се изработуваат и се продаваат самари.

самарџиов | прид.

Што му припаѓа на самарџија. Самарџиовото магаре.

самарџија | м.

Тој што изработува и продава самари. Тој работеше како занаетчија, самарџија. Момчето беше чирак кај еден самарџија.