скучна | прид.
За кучка што носи плод, што е бремена.
скуша | ж.
Scomber scombrus.
слаб | прид.
Што нема доволно физичка сила; што е со опаднати физички сили; бессилен, немоќен, болникав; силен. Децата ми сè уште мали и слаби. По тешката болест, сè уште беше слаб. Слаби мускули. Слабо срце. Слаби нерви.
слабак | м.
Физички слаб човек.
слабее | несв.
Прави да биде слаб или послаб. Болеста го слабееше детето. Нападите на варварските племиња од север ја слабееле Римската Империја. Војната го слабееше регионот. Економската нестабилност ја слабееше државата.
слабикав | прид.
Што е слаб, недоволно развиен. Слабикаво дете. Слабникави голиштарци
слабина | ж.
Кај човек и животно ‒ место на долниот страничен дел од мевот. Има болки во слабините. Го удри во слабината.
слабинка | ж.
Suringa vulgaris.
слабичок | прид.
Слабичка женичка. Слабичок, висок старец. Ситно, слабичко животно.
слабо | прил.
Со мала незначителна сила. Огинот слабо гори. Го удри по рамото слабо, колку да го потсети дека е тука.
