слушач | м.
Лице што слуша нешто; слушател. Тој беше лош слушач. Слушачите на стиховите биле воодушевени.
слушен | прид.
Што се однесува на слух, што служи за слушање. Слушни органи. Слушен апарат.
слушне | св.
Прими со сетилото за слух ‒ гласови, звуци или шумови. Тој слушна кога заѕвони телефонот. Тој слушна како тропна влезната врата. Тој ја слушна радосната вест. Си го слушна името и се јави дека е присутен.
смагли се | св.
Покрие се одеднаш со магла; се замагли. Наеднаш се смагли.
смад | м.
Миризба на обгорено. Се чувствуваше смад во воздухот.
смаден | прид.
Што мириса на загорено, нагорен, обгорен, засмаден. Смаден чорап.
смади | несв.
Симина влас, нагорува, обгорува; прли. Ја смади кокошката. Го смади закланото прасе.
смадри | св.
Направи да стане мирен, смири. Смадри ги веќе децана. Да беше жив татко ти, ќе те смадреше.
смае | св.
Силно почуди со својата необичност, зашемети. Неговиот изглед ја смаја жената. Толку се смаја што едвај се задржа да не падне.
смали | св.
Направи нешто да биде помало по обем, количество, големина, по интензитет, степен од претходната состојба; намали. Газдата го смали бројот на вработените. Автомобилот ја смали брзината наеднаш и гумите зачкрипеа.
