спознание | ср.

Резултат на мисловната дејност на свеста, својствена на човекот, во субјективното поимање на објективната стварност.

спои | св.

Поврзе, соедини едно со друго (со врзување, прикрепување, шиење и сл.). Со спојница ги споив листовите хартија. Столарот ги спои страните од орманот. Кројачот ги спои ракавите од палтото.

споив | прид.

спокоен | прид.

Што е мирен, неподвижен, тивок. Спокојна приквечерина.

спокој | м.

спокојство | ср.

Состојба без возбудување, мир. Душевно спокојство. Дремливо спокојство. Спокојството на ноќта. Спокојство во гласот.

сполај | чест.

За изразување благодарност, благодарам, обично во израз: сполај ти, сполај му на Господа, сполај им на поздравот.

спомага | несв.

спомагало | ср.

Направа што служи како помошно средство.

спомагач | м.

Тој што помага во нешто.