судилиште | ср.

Државен орган што разгледува спорови и носи пресуди; суд. Кавгатата меѓу соседите стигна до судилиште.

судир | м.

Силен удар на две или повеќе тела, предмети меѓу себе. Директен судир на две возила со смртни последици за возачот. Судир на два воза.

судира се | несв.

судија | м.

Службено лице во суд што суди и донесува пресуда. Истражен судија. Врховен судија. Уставен судија.

судница | ж.

Сала, просторија во којашто се суди. Обвинетиот го внесоа во судницата.

судри се | св.

Се удри во некого или во нешто при движење. Се судриле автобус и камион. Влегувајќи во училиштето се судри со едно девојче. Денеска се судриле две товарни возила.

судство | ср.

Севкупна дејност на судовите и на правосудната служба.

суеверен | прид.

Што верува во натприродни сили; празноверен. Суеверен човек.

суеверец | м.

Тој што е суеверен; празноверен. Се појавија многу суеверци во последно време.

суеверие | ср.

Верување во натприродни сили и во нивната моќ; Суеверието кај неа влијаеше на многу нејзини одлуки. Суеверието е осудено од црквата