светилка | ж.

Направа што служи за осветлување, електрична ламба. Улична светилка. Батериска светилка. Неонска светилка. Светилката трепереше.

светилник | м.

Направа што служи за осветлување; светало. Го запали светилникот и за миг собата се осветли.

светило | ср.

светало.

светина | ж.

светител | м.

Свет човек; светец. Православен светител. Словенски светители.

светителство | ср.

Дејноста на светител. Неговата дејност претставува светителство. На почетоците на христијанството светителството било честа појава.

светија | м.

светиња | ж.

(рел.) Место или предмет на религиозна почит. Одеждата на архиепископот беше светиња.

светка | несв.

(само во 3 л.) За молња, молскавица – блеска со силна заслепувачка светлина; сека, молска. Во далечината светкаа молскавици. Се стемни, светкаше некое време, а потоа силно заврна.

светкав | прид.

Што излачува, пушта треперлива светлина. Светкав ремен. Живи, светкави очи. Светкав фустан.