светен | прид.
Над којшто е извршен црковен обред; осветен. Светена вода. Светено масло.
светец | м.
Тој што го посветил својот живот на христијанското учење, а црквата го прогласила за свето лице. Светецот Климент. Лик на светец. Житие на светецот.
свети 1 | несв.
Излачува, пушта светлина. Сонцето свети. Месечината свети. Ламбата сè уште свети.
свети 2 | несв.
Со религиозни обреди и молитви подложува на осветување вода, масло и сл. Сите светеа вода во куќите за големиот празник. Попот светеше масло за болниот.
свети | прид.
Само во состав со име на светец; 2: свети Илија, свети Никола, свети Трифун, свети Климент.
Свети Китс и Невис | м.
Островска држава во Карипското Море.
Свети Николе | ср.
Град во Македонија.
светилак | м.
светилен | прид.
светлечки.
светилиште | ср.
(рел.) Свет храм, свето место според религиозните верувања. Христијанско светилиште. Будистичко светилиште.
