Тибар | м.
Река во Италија.
Тибет | м.
Област во Кина.
тивко | прил.
Не многу гласно, скоро со шепот, нечујно. Бабата зборуваше тивко за да не чујат девојчињата. Тие разговараа тивко и смирено. Тивко му шепна на другарот. Дишеше тивко и забрзано.
тивкост | ж.
Особина на тивок, состојба без гласови, шумови и сл.
тивкотија | ж.
тивкум | прил.
На тивок начин; Полека, тивкум влезе во собата. Децата тивкум се разделија.
тивне | св.
Стане тивок, се смири, престане да се слуша; По прекорот на таткото децата тивнаа. Ветерот наеднаш тивна. Ноќе ќе тивне џагорот во улицата. Песната тивна.
тивок | прид.
Што не е многу гласен, што не е силен, одвај чуен. Тивок глас. Тивок шум. Тивка приспивна песна. Тивка музика. Тивки звуци. Тивки разговори.
тиган | м.
Метална тава со долга рачка што служи за пржење.
тиганиса | св.
Испржи во тиган.