ѕвони | несв.
Произведува ѕвон. Ѕвони ѕвонецот на овенот предводник.Телефонот ѕвони. Големата камбана ѕвонеше долго.
ѕвонлив | прид.
Што потсетува на ѕвонење; што одекнува јасно, звучно. Јасен и ѕвонлив глас. Ѕвонлива смеа. Чашата се скрши со ѕвонлив ек.
ѕвоно | ср.
Метална направа во вид на чашка со јазиче, кое, удирајќи во чашката, предизвикува ѕвонење; ѕвонец. Во рамнината не се слушаше ѕвоно од добиток. Заѕвони ѕвоното што го огласи крајот на часот. Далечните ѕвона ритмички ѕвонеа.
ѕвонче | ср.
дем. од ѕвоно 1 и од ѕвонец. Се чу ѕвончето на влезната врата. Се слуша ѕвонење на старо рачно училишно ѕвонче. Запре пајтон со јаки коњи што имаа бакарни ѕвончиња на челата. Будилник со две ѕвончиња.
ѕвончест | прид.
Што има форма на ѕвоно, на ѕвонче. Вез со ѕвончести цветови. Ѕвончесто здолниште.
ѕе! | изв.
За обраќање кон мало дете кога се затскриваме за да го привлечеме неговиот поглед.
ѕевгар | м.
Пар впрегнати волови, биволи, говеда (за орање и др.). Орачот впрегна силен ѕевгар. Двоколка со сив ѕевгар. Купи вол за ѕевгарот. Со два ѕевгара ќе ја изора нивата. Луѓето ги ослободија од јаремот своите ѕевгари.
ѕемне | несв.
Мрзне, се смрзнува од студ. Старицата ѕемнеше во студената соба. Граничарите ѕемнат од големиот студ.
ѕенѕа | несв.
Доведе некого или нешто во зачестени ритмички, кратки движења напредназад, горе-долу, од една на друга страна. Мајката непрекинато го ѕенѕаше детето в раце.
ѕенѕало | ср.
(разг.) Тој што се ѕенѕа при одење.
