јазе | зам.
јазел | м.
јазик 1 | м.
(анат.) Подвижен мускулест орган во усната празнина кај човекот и кај животните, орган за вкусот што го помага земањето храна, а кај човекот учествува и во образувањето на гласовите во говорот. Го плази јазикот. Се оближуваше со јазикот. Си го изгоре јазикот со млекото.
јазик 2 | м.
(лингв.) Систем од гласовни, речнички и граматички средства и правила што им служи на луѓето за изразување на своите мисли и чувства во меѓусебното општење.
јазикотворен | прид.
Што има својство да влијае на оформувањето на стандардниот јазик
јази се | несв.
Се качува на високи дрвја, на стрмни места, помагајќи си и со рацете и со нозете. Се јазеше по гранките со голема леснотија.
јазичар | м.
Лице што се занимава со науката за јазикот;
јазичест | прид.
Што има форма на јазик.
јазлест | прид.
Што има многу јазли. Јазлесто јаже
јазовец | м.
Диво животно, сештојад од фамилијата куни, слично на куче, со долги остри влакна, темни и бели по главата, што живее во подземни ходници и дупки; Meles taxus. Најдоа дувло од јазовец. Трага од јазовец.
