јазовец | м.
Диво животно, сештојад од фамилијата куни, слично на куче, со долги остри влакна, темни и бели по главата, што живее во подземни ходници и дупки; Meles taxus. Најдоа дувло од јазовец. Трага од јазовец.
јазовичар | м.
Вид куче со издолжено тело, куси нозе, со долги и опуштени уши, се користи за истерување на дивеч (лисии, јазовци) од нивните живеалишта.
јазол | м.
Тоа што се добива кога ќе се заврзе или ќе се сплетка јаже, конец, жица и сл. Конецот се врза во јазол. Троен морнарски јазол. Двоен рибарски јазол.
јазолен | прид.
Што се однесува на јазол. Јазолна точка.
јак | м.
Крупно говедо, диво или питомо, со изразена грпка и долги влакна, кое живее на Тибет и Памир; Bos grunniens.
јак | прид.
Што има голема сила и енергија, силен, добро развиен. Јаки и длабоки корени. Тој е многу јак.
јака | ж.
Дел од облеката што е зашиен или прикачен за друг дел од облеката околу вратот. Палто со крената јака. Јака од кошула. Крзнена јака. Морнарска јака. Руска јака.
јакија | ж.
Мевлем намачкан на парче платно за лекување на рани кај животни.
јакна | ж.
Горен дел од облека, вид кусо палто. Летна јакна. Есенска јакна. Спортска јакна.
јакне 1 | св.
Офне, лелекне од болка или тага. Ја гризев перницата за да не јакнам.
