јадење | ср.
(само едн.) Глаголска именка. Немаше време ни за јадење.
јадец | м.
Чепореста коска кај птиците, под гушата, настаната од двете сраснати клучни коски. Тој секогаш го бараше јадецот од печената кокошка.
јадица | ж.
Дел од риболовна опрема, метална жичка свиткана како кука, со остар врв. Црвчето висеше на јадицата.
јадичар | м.
Риболовец што лови на јадица. Тој е јадичар, лови само на јадица.
јадлив | прид.
Исполнет со јад, со горчина. Тој имаше јадлива насмевка на лицето.
јадовен | прид.
јадовит | прид.
Исполнет со јад, гневен, огорчен, злобен. Неговата забелешка беше јадовита.
јадоса | св.
Создаде некому јад, исполни некого со јад. Таа го јадоса со своето заминување. Нејзините зборови го јадосаа.
јадосан | прид.
Глаголска придавка од јадоса. Тој е јадосан од неправдата што му ја нанесоа.
јадост | ж.
Тој ќе ни ја сфати јадоста.
