заплука | св.

Почне да плука. Децата заплукаа по патот.

заплуска | св.

заплиска_2_3

запне | св.

а) Запре, наиде на пречка при движење. Ралото запна на една жила од коренот на оревот. б) Закачи дел од облеката за нешто при движење. Тој ги запнал панталоните на една грмушка и ги скинал.

заповед | ж.

Тоа што писмено или усно се наредува да биде задолжително исполнето; наредба. Царска заповед. Даде заповед. Се чека заповед. Ја исполни мојата заповед. Излезе заповед за декларирање на стоката.

заповеда | св. и несв.

Даде, дава заповед, нареди, наредува некому. Овде јас заповедам. Тој заповеда да му донесат ручек.

заповеден | прид.

Што содржи или изразува заповед; што е строг, остар. Заповеден тон.

заповедник | м.

Тој што заповеда; тој што управува, што раководи. Воен заповедник. Врховен заповедник.

заповеднички | прид.

Што се однесува на заповедник. Заповедничка служба.

заповедништво | ср.

(само едн.) Право на заповедање, на командување. Власта во градот е под заповедништво на сојузничките сили.

заповедува | несв.