благун | м.

Вид даб што има благи лисја или благи желади; Quercus sessiliflora.

благунов | прид.

Што е од благун. Благунов желад. Благунова фиданка. благуново дрво.

благуњав | прид.

блада | несв.

Изговара нејасни зборови, зборува неразбирливо (обично во состојба на сон или бунило). Детето се плаши во сонот и постојано блада. Братчето беше во бунило, бладаше некои весели зборчиња. Бладаш, ништо не те разбирам.

блажен | прид.

Што е исполнет со чувство на голема среќа, на големо задоволство; што изразува чувство на среќа, радост, блаженство. Блажен живот. Блажена насмевка. Блажено спокојство.

блаженство | ср.

Состојба на голема радост, среќа. Блаженството е ретка привилегија. Блаженство ми се разлева низ душата.

блажи | несв.

Има благ, сладок вкус. Шеќерот и медот блажат.

блажина | ж.

Својство на благ, сладок. Усти полни блажина. Ја вкуси блажината на лубениците.

блажникав | прид.

Сладникав, со не многу сладок вкус. Децата ги полнеа устите со сладникави капинки.

блазе | изв.

Набожност.