бруцош | м.

Студент на прва година без положен испит. Бруцошите ги прими деканот на факултетот.

брца | несв.

Става нешто во некоја течност, најчесто во вода; топи, потопува. Детето ги брцаше рацете во нечистата вода.

брцка | несв.

брцне | св.

Стави, потопи нешто во некоја течност, најчесто вода. Тој ја брцна перодршката во мастилницата и започна да го пишува писмото.

брчало | ср.

Дел од гајдата кој дава монотон низок тон. Стана, им отиде на гајдаџиите, им ги затна брчалата и запреа свирките.

брчи | несв.

За инсекти ‒ брмчи. Брчеа пчелите околу улиштето.

брчка | ж.

Набор, бразда, нерамнина на кожата предизвикана најчесто од старост. Лицето ѝ беше покриено со мрежичка од неподвижни брчки.

брчка | несв.

Прави брчки на лицето, ја набира кожата во вид на брчки. Годините сè повеќе му го брчкаа лицето на старецот.

брчкав | прид.

Што има брчки; набран во вид на брчки, што личи на брчки. Неизбричената брада му падна со брчкавите подгушки на градите.

брчкоса | св.

Направи брчки на лицето; Пашата го брчкоса челото и веѓите се искосија со краиштата нагоре.