доброчинителство | ср.
Особина на тој што прави добри дела; добро дело;
доброчинство | ср.
добрчи | св.
Престане со брчењето.
добута | св.
(разг.) Со бутање донесе нешто до некое место; дотурка. Со последни сили ја добуткавме колата до гаражата.
добучи | св.
Престане да бучи.
довади 1 | св.
Извади до крај. Знаеше дека без помош не ќе може да ги довади дрвата од долот.
довади 2 | св.
Заврши со полевањето. Ги довадив цвеќињата.
довалка 1 | св.
Дотркала. Го довалка бурето до визбата и го исправи.
довалка 2 | св.
Извалка до крај, потполно, сосем извалка. Тој ги довалка панталоните работејќи нешто околу автомобилот.
довапса | св.
Заврши со боење, вапсање.. Ги довапса јајцата и почна да ги реди во чинијата.
