заклетва | ж.

Свечено ветување дадено јавно и на определен начин дека нешто ќе се направи, дека ќе се зборува вистината; клетва. Војниците дадоа свечена заклетва дека ќе ја бранат татковината. Тој ја прекрши заклетвата. Сведоците зборуваа под заклетва.

заклешти | св.

Фати, стегне како со клешти; Ме заклешти со силните раце.

заклешти се | св.

Почне да се клешти, да се смее силно. Детето се заклешти пред гостите.

заклима | св.

Тој заклима одречно.

заклина (се) | несв.

заклинка | св.

За коњ, за магаре – почне да клинка; клинка Магарето заклинка низ дворот.

заклокоти | св.

Почне да клокоти, да врие силно; клокоти 2. Неколку меурчиња заклокотија во водата над варта.

заклопи | св.

Стави заклопка на нешто, покрие, поклопи. Ковчегот беше убаво заклопен со капакот.

заклопка | ж.

Тоа со што се покрива нешто; поклопка. Кутијата имаше резбана заклопка.

заклопоти | св.

Почне да клопоти, да тропа;