извика | св.
Каже гласно, издаде вик; вика Стариот уште еднаш извика: „Со здравје, деца мои“. Тој извика силно „добарден“, ама никој не му одговори.
извикне | св.
Викне гласно, еднаш. Стражарот извикна отсечно ‒ стој!
извиличи се | св.
Се искриви во лицето, во вилицата. Се извиличил, не личи на човек.
извинение | ср.
Тоа што се наведува како причина за оправдување.
извини | св.
Прости некому, не земе за зло нечија постапка. Другарите ќе ми извинат што задоцнив на средбата.
извира | несв.
Излегува на површината на земјата, за течност, обично вода или воден тек. Под карпата извираше вода. Црни Дрим извира кај манастирот „Свети Наум“.
извиси 1 | св.
извиси 2 | св.
(жарг.) Остане без очекуваното, најчесто за средба или добивка. Тој извиси во таа зделка.
извиска | св.
Виска еднаш, силно. Младиот коњ извиска и стреловито јурна по една тесна патека.
извитка | св.
Витка нешто до крај, целосно; сп витка Ги извитка шипките за оградата.
