возило | ср.

Превозно средство за возење по копно. Запрежно возило. Моторно возило. Колона возила.

возлага | несв.

Налага, наметнува нешто. Организацијата возлага определени правила.

возлен | прид.

Што е лут, гневен. Возлен глас.

возли се | св.

Се налути, се јадоса. Многу се возлил. Што се возлуваш одеднаш?

возложи | св.

возљубен | прид.

Што е многу сакан, почитуван. Возљубен господару. Возљубено чедо.

возможен | прид.

Што е можен, остварлив. Возможен излез. Возможна мерка. Возможни начини.

возмути се | св.

Се раздразни, се изнервира. Новодојдениот не се возмути. Моите долгови го возмутуваа.

вознемирен | прид.

Што е збунет, исплашен, немирен; Вознемирен поглед. Вознемирена душа. Вознемирени луѓе.

вознемири | св.

Предизвика кај некого нервоза, немир, страв. Ги вознемирил луѓето со својата приказна. Мајката шепотеше за да не ги вознемири децата.