возроди | св.

воин | м.

Лице што војува, што учествува во војна. Станал воин. Суров воин. Најдобри воини.

воинствен | прид.

Што е борбен, што пројавува склоност, стремеж за војување. Воинствена душа. Воинствено племе. Воинствени мажи.

воинственик | м.

Тој што е воинствен. Храбар воинственик.

воинство | ср.

Вештина на војување. Воинството им е во крвта.

вој | м.

Виеж, виење. Волчи вој.

војва се | несв.

Се мотка, се вртка, се шетка ваму–таму. Неколку дена се војваше по градот. Се војвале цел ден и цела ноќ. Ми се војва зад грб.

војвода | м.

Водач, предводник на бунтовничка дружина или востаничка чета во времето на турското ропство. Се пронесе глас дека ќе дојде војводата Гоце Делчев. Се собраа прилепските војводи со своите чети.

Војводина | ж.

Автономна покраина во Србија.

војводов | прид.

Што му припаѓа на војвода. Војводов имот.