војводство | ср.

Власт, достоинство на војвода. Под негово војводство новите комити ги изменија арамиските навики.

војводува | несв.

Врши должност на војвода; има власт, положба на војвода. Војводуваше со четата три години. Се вратил и војводувал во родната околија.

војна | ж.

Вооружена борба меѓу две или повеќе држави, народи или помеѓу општествени групи во една држава. Граѓанска војна. Герилска војна. Ја преживеаја војната. Тука се воделе војни.

војник | м.

Припадник на војската на определена држава. Една чета војници изведуваше вежби.

војниклак | м.

Воена служба. Војниклакот не е никаква шега. Да си го гледаш војниклакот.

војников | прид.

Што му припаѓа на војник. Војникова пушка.

војникува | несв.

Служи во војска, е војник. Мораше да војникува далеку од селото.

војска | ж.

Целокупната воена сила на една држава; армија. Тој е бивш офицер на царската војска. Војската ја држела сета власт во свои раце.

војсководач | м.

војсководец | м.

Лице што ја води, што ја командува војската. Голем војсководец. Храбри војсководци.