вриежлив | прид.
Што врие, што клокоти.
вријавец | м.
Мешаница, множество луѓе, народ.
врика | несв.
Извира во големо количество. Врика вода.
врк | м.
Трага што ја остава куршум испукан од ловечка пушка.
врколак | м.
Според народното празноверие, човек што ноќе, при полна месечина, се претвора во волк. Се раскажуваат приказни за врколаци.
врл | прид.
Што е лош, поган, лут, завидлив. Врл човек. Врла душманка.
врлеж | м.
Стрмнина, остра косина. Се повлекле зад диви и непристапни врлежи. Надоаѓаа врлежи без патеки, по нив долови и пак врлежи.
врлина | ж.
Злоба, лошотија.
врловит | прид.
врлува | несв.
Беснее, уништува. Чумата врлуваше.
