византиски | прид.
Што се однесува на Византиското, односно на Источноримското Царство. Византиска некропола. Византиски стил.
византолог | м.
Научник што се занимава со византологија.
византологија | ж.
Наука што се занимава со проучување на духовната и материјалната култура на Византија.
визба | ж.
Просторија во куќа што се наоѓа под нивото на приземјето; подрум.
визглавје | ср.
Перница, место на кое се става главата при спиење. Камен клала визглавје / со трева се покрила.
визен | прид.
Што се однесува на виза. Визен режим.
Визигот | м.
Припадник на древно германско племе.
визија | ж.
(псих.) Халуцинација на сетилото за вид која ја сметаме за вистинита, без потпора во реалниот свет; привидение. Посегна кон снежната визија пред него, кон ликот на девојката што ја сакаше.
визионер | м.
Тој што може да ги предвиди случувањата, видовит човек. Тој е визионер, човек на иднината.
визионерство | ср.
Способност да се гледа во иднината. Неговото визионерство се преточува во реалност.
