гуце | изв.
За повикување на гуде, на свиња.
гуша | ж.
Преден дел од вратот; грло. На гушата носеше убав ѓердан.
гушав | прид.
Што има гуша; Жената беше гушава.
гушавец | м.
Човек што има гуша, гушавец;
гушавка | ж.
Вид пастрмка во Охридското Езеро; летница.
гушале | ср.
Дел од народна носија;
гушар | м.
Вид гулаб со гуша; Columba gutturosa.
гушест | прид.
Што е со голема гуша. Гушеста жена.
гуши | несв.
Чисти риба. Жената гушеше риби на чешмата.
гушка | несв.
Прегрнува, стиска со рацете во прегратка. Мајката го гушкаше детето.