гуце | изв.

За повикување на гуде, на свиња.

гуша | ж.

Преден дел од вратот; грло. На гушата носеше убав ѓердан.

гушав | прид.

Што има гуша; Жената беше гушава.

гушавец | м.

Човек што има гуша, гушавец;

гушавка | ж.

Вид пастрмка во Охридското Езеро; летница.

гушале | ср.

Дел од народна носија;

гушар | м.

Вид гулаб со гуша; Columba gutturosa.

гушест | прид.

Што е со голема гуша. Гушеста жена.

гуши | несв.

Чисти риба. Жената гушеше риби на чешмата.

гушка | несв.

Прегрнува, стиска со рацете во прегратка. Мајката го гушкаше детето.