железарница | ж.
Топилница и леарница на железо. Железарницата работеше со намален капацитет.
железарство | ср.
Занает на железар;
железен | прид.
Што е од железо. Железна прачка. Железен кревет.
железница | ж.
Сообраќајно средство за превоз на стока и патници со единствен заеднички пат, пруга, шини и сите постројки на пругата; железнички возни средства и техничко-комерцијална организација што ги организира и регулира сите дејности во врска со тоа. Работи на железница. Подземна железница.
железничар | м.
Лице што работи во железница.
железо | ср.
(само едн.) Хемиски елемент, метал со сребрено-белузлава боја; симбол Fe. Железото е единствен апсолутно неопходен елемент за растенијата.
желен | прид.
Што чувствува желба, што сака некого или нешто. Желна бев за тебе. Тој беше желен за добра музика.
желка | ж.
Копнено и водно животно покриено со цврст оклоп што се движи бавно на четири нозе, кои заедно со главата може да ги вовлече во оклопот; Emys orbicularis. Во капиновите грмушки шушкаа желки.
желкин | прид.
Што припаѓа на желка или што е од желка. Желкини јајца. Желкина корупка.
желник | м.
Лице што посакува нешто; копнее, страда за нешто.
