замонаши | св.
Направи да стане монах, монахиња. Ја замонашиле против нејзината волја.
замор | м.
Состојба на слабост на организмот како последица на напорна физичка или психичка работа; изнемоштеност, исцрпеност. Тој почувствува замор. Тие беа исцрпени од замор. Телесен замор.
заморен | прид.
Што предизвикува замор, што е напорен, тежок. Заморна работа. Заморно патување.
замори | св.
Предизвика замор кај некого; умори, измори. Газдата ги замори работниците со тешката работа. Тој ги замори очите од читање.
заморувачка | ж.
замота | св.
Почне да мота (клопче и сл.); мота. Таа ја замота волницата.
замотка | св.
замошоли | св.
За дожд – почне да мошоли, да мошори. Надвор замошоли дожд.
замрази 1 | св.
Настане мраз, се покрие со мраз. Од студот реката замрази.
замрази 2 | св.
Почне да мрази, да чувствува омраза. Тој ги замрази кучињата откако го каснаа за ногата.
