згони | св.

Потера стока, дивеч кон едно место. Ги згонија овците кон бачилата.

згора | прил.

Врз површината на нешто. Носеше некаква кошула, а згора изветвено палто. Згора над планината се стемни небото. Направија подземно засолниште и згора го покрија со земја.

згорен | прид.

Што е врз, над нешто; Згорни алишта. Носеше по два пара чорапи, згорните му беа волнени.

згорешти (се) | св.

Се вжешти; се загрее. Се згорешти од виното. Времето (се) згорешти.

згори | св.

Одеднаш, одненадеж почне да гори. Најпрвин се покажа чад, а потоа згори и оган. Згори плевната толку брзо што немавме време нешто да сториме.

згорник | м.

згорнина | ж.

Нешто што е одозгора, површина на нешто, горна страна на нешто. Мазна згорнина. Згорнина на јорган.

згорница | ж.

Вид горна женска облека.

згорниште | ср.

Лице на костум. Згорништето му беше обелено од сонце.

згорчи | св.

Направи нешто да горчи. Модриот патлиџан ја згорчил манџата.