замига | св.
Почне да мига (со очите). Момчето замига со очите.
замие | св.
Почне да мие; мие. Таа ги зами чиниите, но не ги доми.
замижан | прид.
Што е поспан, дремлив. Замижани очи.
замиже | св.
Затвори очи. Таа си ги стави дланките на очите и замижа.
замижурка | св.
Почне да мижурка; мижурка. Старецот замижурка со очите.
замили се | св.
Стане мил, се допадне некому. Кучето им се замили на децата.
замилува | св.
Почне да сака, да љуби некого; засака, заљуби. Таа го замилува најубавото момче во селото.
замин | м.
Само во изразот на замин – патем, попатно, на заминување. На замин ни се обрати со чудна насмевка. Му дофрли нешто на замин.
замине | св.
Тргне да оди, отпатува некаде. Тој замина на печалба. Утре ќе заминеме на годишен одмор. Тие заминале в град.
замира | несв.
