испаколичи | св.
испаничи се | св.
Се најде во паника, го фати паника. Мајката се испаничи и отрча да го бара синот.
испапа | св.
Изеде (при обраќање кон дете). Ти, детуле, ќе треба уште десетина фурни леб да испапаш за да ме стасаш мене!
испапчи | св.
испара | св.
Со парање врати во претходната состојба тоа што е сошиено или сплетено. Испара ракав. Испара чорапи.
испарение | ср.
Производ на испарувањето, тоа што настанува при испарување на течност. Прозорците беа замаглени од испаренија и ништо не се гледаше низ нив.
испари | св.
Се претвори во пареа, мине во гасовита состојба. Водата испари од тенџерето. Испари мирисот од шишенцето.
испарлив | прид.
Што може да испарува. Го чувствуваше испарливиот мирис на липите.
испарталавен | прид.
испарталави се | св.
