народец | м.
Хип. од народ.
народи | св.
Роди многу, голем број (деца) или големо количество (грозје и др.). Уште млади ќе се оженат и ќе народат седум-осум деца. Годинава праскиве народија како никогаш досега.
народија | ж.
Маса народ, множество луѓе. Кој може да се разбере со оваа народија.
народник | м.
Следбеник на народништвото. Тие идеи ни останаа од утопистите и народниците, добри желби што не се согласуваа со стварноста.
народништво | ср.
Општествено-политичко движење во Русија, од втората половина на XIX век, кое во борбата за преобразба на општествениот поредок сметало на револуционерната сила на селанството.
народноослободителен | прид.
Што има за цел ослободување на народот. Народноослободително движење. Народноослободителна борба. Народноослободителна војска.
народност | ж.
Припадност кон еден народ; националност. Македонец по народност.
народностен | прид.
Што се однесува на народност, што е својствен за дадена народност. Запознавањето со еден народ, со она што ја прави неговата народносна посебност не може да се замисли без проникнување во светот на неговото народно творештво.
народски | прид.
Што е својствен за народот, за широките слоеви на народот. Народски начин на живеење. Народски збор. Народско кажување.
нарожи | св.
За добиток (теле, јаре и др.) – добие рогови. Јарињата нарожија.
