намрштен | прид.
Што има нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намуртен. Намрштено чело. Намрштеното лице почна да му се разведрува.
намршти | св.
Направи нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намурти. Го намршти лицето и ништо не проговори.
намуз | м.
Образ, чест, чесност. Сиромаси биле, ама намузот си го чувале.
намузлија | прид.
Што има намуз, чесен.
намуртен | прид.
Што има нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намрштен. Намуртено лице. Намуртено чело. На портата нè запре намуртен чувар.
намурти | св.
Направи нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намршти. Чуварот го намурти лицето и ми рече да чекам. Седна, ги намурти веѓите и го отвори весникот.
намќор | м.
Нечовечен, лош, поган човек. Намќор голем беше, ни на живо се смееше, ни на мртво плачеше.
намќорест | прид.
Што има особини на намќор, што е намќор.
намќоречки | прил.
Како намќор, на намќорски начин. Намќоречки го погледна и ништо не му рече.
намќорски | прид.
Што се однесува на намќор, што има својство на намќор. Намќорско лице. Намќорски поглед. Намќорски израз (на лицето).
