рови | несв.

Копа земја правејќи бразди, ровови. Со машини ја роват земјата.

ровина | ж.

Ров направен од поројница, дол.

ровит | прид.

ровја | ж.

Гром, секавица, молња; рофја. Се чу далечен татнеж на ровја. Трештила ровја во дабот на ритчето. Ровји трескотеа некаде близу.

ровкав | прид.

ровок | прид.

Што не е цврст, што е мек, што се рони. Ровка земја. Ровки леи.

ровокопач | м.

Машина што копа ровови.

ровче | ср.

рог | м.

а) Тврд, шилест израсток на главата на некои животни цицачи. Овен со извиени рогови. Бик со еден скршен рог. Елен со големи рогови. б) Трофеј од убиено животно со такви рогови. На ѕидот висеа еленски рогови. в) Таков или сличен израсток кај некои митолошки суштества или суштества од фолклорот. Еднорог коњ. Ѓаволот го сликаат со рогови.

рога | ж.

Само во изразот баба рога ‒ вештерка со која се плашат децата. Приказни за баба роги.