слоган | м.
Кратка фраза што се користи како основна мисла, содржина на нешто што им се предочува на другите, најчесто на широките народни маси во рекламирање на нешто, при политички кампањи и сл.; парола.
слоговен | прид.
Што се однесува на слог2, што може да образува слог. Слоговно р. Слоговен елемент. Слоговна поделба на зборот.
слоготворен | прид.
Што може да образува слог 2; слоговен.
слоевит | прид.
Што се состои од слоеви. Слоевити карпи. Планирањето е слоевит творечки чин. Слоевит текст. Неговиот лик е слоевит.
сложен 1 | прид.
Што има слога, што има исто мислење, што добро се согласува, што има единство. Сложни браќа. Сложно семејство.
сложен 2 | прид.
За пат ‒ што се спушта или издига благо, постепено. Додека е патот вака сложен, лесно ќе одиме. Таму доловите беа посложни. Планината е сложна и има многу места да се разиграат коњите.
сложен | прид.
Што се состои од неколку дела, елементи; прост. Сложена реченица. Сложени зборови.
сложенка | ж.
Сложен збор обично од два полнозначни збора. Сложенките заземаат важно место во зборообразувањето.
сложи | св.
Подреди на едно место по определен ред разни предмети. Стариот ги сложи дрвата во визбата.
слом | м.
Пораз, уништување, пропаст. Нервен слом. Непријателот претрпе слом. Доживеа целосен слом.
