согласен 1 | прид.
Што има исто мислење, сфаќање со некој друг, што се согласува со некој или со нешто. Сите сме согласни со неговиот предлог.
согласен 2 | прид.
Што се однесува на согласка; консонантски. Согласни групи.
согласи | св.
Сложи, доведе до усогласеност. Судијата ги согласи двата предмети. Таа ги согласи двата документи.
согласие | ср.
согласка | ж.
Глас што се образува со триење или со запирање на воздушната струја при нејзиното минување низ усната празнина, со намалена звучност, и што се изговара и прави слог со помош на самогласка; консонант. Звучни и безвучни согласки.
согласност | ж.
Потврден одговор, одобрување. Ја наведе главата во знак на согласност. Чекаше согласност од другите.
согледа | св.
Здогледа, забележи. Го согледа меѓу толпата ученици. Ги согледа во далечината.
согледба | ж.
Сфаќање, разбирање. Важна согледба. Теоретски согледби.
согледлив | прид.
Што може да се согледа, да се сфати, да се разбере. Согледлив мотив. Согледливи емоции.
соговорник | м.
Нервозен соговорник. Соговорници во дебатна емисија.
